در برنامه انتخاباتی سید محمد خاتمی در سال ۱۳۷۶ مطالباتی، چون آزادی فرهنگی و اجتماعی و تقویت جامعه مدنی در ایران مطرح شده بود، مسائلی که واکنش شدید محافظه‌کاران را برانگیخت. در مبارزات انتخاباتی سال ۱۳۷۶، خاتمی در مورد بحران اقتصادی که در سال‌های پس از انقلاب ایران گریبانگیر کشور شده بود چیز زیادی نگفت و در مورد برنامه آزادسازی اقتصادی سلف خود یعنی هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور سابق نیز چیزی نگفت. تحلیلگران گمان می‌کردند که او هیچ درکی از پیچیدگی‌های اقتصاد ایران و هیچ برنامه اقتصادی ندارد، این در حالی است که موضوع فراتر از درک یا عدم درک اقتصادی شخص خاتمی بود. خاتمی در تضاد‌های داخلی ائتلافی که او را به ریاست جمهوری رساند، گرفتار شده بود.