تکتم نیوز/اسب کاسپین با قدمت ۵هزارساله‌اش قدیمی‌ترین نژاد اسب جهان است؛ اسبی که حالا برای ثبت جهانی راهی یونسکو شده‌است. خاستگاه‌ اسب کاسپین در همسایگی دریای خزر است و نقش آن در کتیه‌های تخت جمشید و طاق بستان دیده می‌شود. نگاهی به مستندات نشان می‌دهد که تا سال ۱۳۴۵، اسب کاسپین فقط در ایران وجود داشت و سپس به سایر مناطق جهان از جمله آمریکا و اروپا نیز راه یافت.
روستاییانی که اسب کاسپین دارند در قبال مبلغ ناچیزی اسب خود را می‌فروشند و به دست قاچاقچیان می‌سپرند. در حالی که این نژاد مادر اسب‌های جهان است.

اسب کاسپین از حدود ۵۰ هزار سال پیش در کرانه‌های دریای کاسپین زندگی می‌کرده. اسب‌های کاسپین به صورت گله‌ای می‌زیستند. وقتی به جنوب ایران کوچ کردند شدند اسب عرب نام گرفتند. به شرق رفتند و اسب ترکمن شدند. راهی غرب شدند و اسب کرد نام گرفتند. در شرق کره زمین وقتی به دی. ان. ای اسب‌ها می‌رسیم، حدود ۳۰ درصدشان اسب کاسپین هستند. اسب کاسپین کوچک‌تر از گونه‌های دیگر اسب و سوارکاری کودکان و نوجوانان مطلوب‌تر است.

ویژگی‌های اسب کاسپین
اسب کاسپین بدنی متناسب دارد، اما تنومند نیست. به همین دلیل به اسبچه یا اسب مینیاتوری هم معروف است. اسب کاسپین استخوان‌بندی محکم، سم سفت، سر کوچک، چشمان درشت و برجسته، گوش‌های ایستاده و بافاصله و پیشانی محدب، پوست بسیار براق، درخشان و نازک و یال و دم ظریف اما پرپشت و صاف دارد. اسب خزر به رنگ‌های سفید، سیاه، نیلی، خاکستری و قهوه‌ای تیره و روشن دیده می‌شود. طول عمر این اسب در صورت مراقبت و نگهداری درست به ۲۵ تا ۳۰ سال می‌رسد. راه رفتن اسب کاسپین بیشتر به نام شناور معروف است زیرا بسیار با وقار و نرم حرکت می‌کند. بسیار چابک هستند و تحرک بالایی دارند. اسب‌های کاسپین مانند اجداد خود در ایران باستان به کشیدن کالسکه و گاری علاقه دارند. اسب کاسپین با پرونده «اسب کاسپین، مهارت‌های سنتی، پرورش ونگهداری» مهر ماه سال ۱۴۰۲ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.